Jak Ford namieszał przez chwilę w archeologii

kosmiczne znalezisko

Kocham fordy miłością ślepą i dozgonną. Ci, którzy mnie znają, wiedzą o tym, choć uważają moją miłość raczej za syndrom sztokholmski. Tak czy inaczej — Ford odegrał istotną rolę w rozwoju motoryzacji. Ale czy wiecie, że nieźle namieszał też w archeologii? Oczywiście zupełnie przypadkiem i niezamierzenie. Ale jednak…

Wszystko zaczęło się w 1961 roku, w Kalifornii, w górach Coso — miejscu tak pustynnym, że nawet wiatr wygląda tam na spragniony. Trójka poszukiwaczy minerałów — ludzie, którzy dla błysku kryształku gotowi byli ciąć kamienie z entuzjazmem chirurga po trzeciej kawie — natknęła się na geodę. Wyglądała zwyczajnie: obtłuczony, niepozorny otoczak, jakich tysiące. Ale jak wiadomo, geody to małe loterie natury: nigdy nie wiesz, czy w środku będzie pustka, kryształy, czy… coś, co zmieni historię świata.

Zabrali ją więc do warsztatu. Piła poszła w ruch. I wtem – trzask, zapach rozgrzanego pyłu, odrobina dramatyzmu, i z wnętrza kamienia ukazało się coś, co przypominało… urządzenie. Metalowy rdzeń, porcelanowy pierścień, gwint, a może i sprężyna. W środku „kamienia” sprzed pół miliona lat!

Świat archeologii zrobił wtedy to, co zwykle robi w takich sytuacjach: zaniemówił, a potem zaczął krzyczeć.
 „To niemożliwe!” – krzyczeli jedni.
 „To dowód na zaawansowaną cywilizację sprzed epoki lodowcowej!” – krzyczeli drudzy.
 „To pewnie kosmici!” – dodał ktoś trzeci, bo jeśli nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o kosmitów.

Gazety podchwyciły temat.
 „Urządzenie sprzed 500 000 lat!”
 „Dowód na pradawną technologię!”
 „Zagadka z Coso!”
 Słowa takie jak geoda, artefakt, niezidentyfikowany obiekt zaczęły krążyć po mediach jak muchy nad otwartą puszką teorii spiskowych. Historia zaczęła żyć własnym życiem. Bo któż by nie chciał, żeby to była prawda? Że przed nami istniała cywilizacja, która miała silniki, zapłon i, kto wie, może nawet pierwsze korki drogowe?

Rzecz sfotografowano, zbadano, opisano. Rentgen pokazał regularne linie, metalowy trzpień, coś jakby śrubę i pierścień. Niechybnie był to fragment jakiegoś urządzenia, nic co mogłoby powstać naturalnie. A potem artefakt zaginął, co tylko dolało paliwa do rozpędzonej już machiny teorii spiskowych.

Przez lata historia rosła jak legenda o smoku, którego nikt nie widział, ale każdy znał kogoś, kto widział tego, kto widział. Wszystko się zgadzało – oprócz drobiazgu: logiki.

A teraz zróbmy mały debug rzeczywistości

Otóż, po latach ktoś wpadł na pomysł, który w świecie sensacji uchodzi za herezję: sprawdzić fakty. Postanowił pokazać zdjęcia ekspertom. Eksperci ze Spark Plug Collectors of America (tak, istnieje stowarzyszenie kolekcjonerów świec zapłonowych, człowiek naprawdę nigdy nie jest sam w swoim hobby) dostali zdjęcia rentgenowskie tego „artefaktu”. Od razu rozpoznali kształt: to jest świeca zapłonowa Champion z lat 20. XX wieku, typ, który siedział m.in. w Fordach Model T / Model A i w sprzętach używanych przez górników i rolników. Czyli dokładnie taki element, jaki mógł wylądować w górach Coso w 1. połowie XX wieku, np. jako część starego silnika z instalacji górniczej. Nie był to więc kosmiczny artefakt. Po prostu element silnika z tamtej epoki — całkiem współczesny dla dziadka Henry’ego Forda.

Co więcej, „kamień”, w którym tkwiła, wcale nie był geodą. To była konkrecja – czyli zlep minerałów i rdzy, który potrafi powstać w kilkadziesiąt lat wokół kawałka metalu. Natura, jak widać, ma swoje własne poczucie humoru. Zrobiła kapsułę czasu, a ludzkość natychmiast dopisała do niej trzy tomy fantastyki naukowej i scenariusz filmu o starożytnych astronautach.

I tak oto zwykła świeca zapłonowa, która pewnie kiedyś po prostu przestała iskrzyć i została wyrzucona w piach, stała się na moment jednym z najbardziej kontrowersyjnych „dowodów” w historii archeologii. Do czasu, aż przyszła nauka i, jak to ma w zwyczaju, popsuła zabawę.

„każda dostatecznie zaawansowana technologia jest nieodróżnialna od magii”

Niektórym żal było tej wersji o kosmitach. Ale mnie ta prawdziwa historia podoba się bardziej. Bo pokazuje, że nawet najbardziej prozaiczny kawałek metalu może dostać swoje pięć minut sławy, jeśli tylko znajdzie się wystarczająco dużo ludzi gotowych pomylić rdzę z cudami. I że czasem największa magia świata tkwi nie w tym, co nadprzyrodzone — tylko w tym, że ktoś w 1920 roku potrafił zrobić świecę, która pół wieku później wciąż potrafiła wzbudzać emocje.

A morał? Nie każda iskra jest boska. Niektóre po prostu pochodzą od Fordów.

KONTAKT

690 666 780

kontakt@blackimpala.pl

ADRES

Warszawska 107, Legionowo

OBSERWUJ

DOKUMENTY

Regulamin usług